امام علی(ع) و منافقين

امام علی (ع) و حبس عایشه

پاسخ: مطلبي كه دلالت كند امير مومنان علي عليه السلام، عايشه را پس از جنگ جمل در خانه اش محصور كرده باشد در كتب تاريخي نيافتيم اما آنچه مسلم است اين است كه خود عايشه ديگر بعد از جنگ جمل بر عليه آن حضرت اقدام عملي انجام نداد و از كرده خود در جنگ جمله به شدت پشيمان شده بود لذا علتي براي محصور كردن وي وجود نداشت چون محصور كردن براي كساني است كه هر لحظه در صدد ايجاد فتنه و زنده كردن عداوتها هستند.
در مورد حالات عايشه بعد از جنگ جمل نقل شده كه وي هرگاه‌ روز جمل‌ را به‌ ياد مي‌آورد، آرزو مي‌كرد كه‌ اي‌ كاش‌ قبل‌ از آن‌ مرده‌ بود و در آن‌ حادثه‌ حضور نمي‌يافت‌.وي‌ هنگامي‌ كه‌ آيه‌ «و قَرْنَ في‌ بُيوتِكُنَّ» (سوره احزاب آيه 33) را مي‌خواند، چندان‌ مي‌گريست‌ كه‌ روبندش‌ خيس‌ مي‌شد.( احمد بن‌ يحيي‌ بلاذري‌، انساب‌ الاشراف‌، ج‌۲، ص‌۱۷۸، چاپ‌ محمود فردوس‌ العظم‌، دمشق‌ ۱۹۹۶ـ۲۰۰۰.)
نيز رواياتى در كتاب‌هاى شيعه و سنى وجود دارد كه رسول خدا صلى الله عليه وآله از اميرمؤمنان عليه السلام خواسته بود كه وقتى بر عائشه پيروز شدى، با او مدارا كن.
بيهقى در دلائل النبوة، حاكم نيشابورى در المستدرك، شيخ مفيد در كتاب الجمل و... نقل كرده‌اند:
از ام سلمه نقل شده است كه رسول خدا (ص) از شورش برخى از همسرانش خبر داد عايشه از اين خبر خنديد پيامبر به او فرمود: «مراقب باش اى حميراء كه تو نباشى» سپس رو به على عليه السّلام كرد و گفت: «اى ابو الحسن اگر كارى از امور او را عهده دار شدى با او مدارا كن»

(البيهقي، أبي بكر أحمد بن الحسين بن علي (متوفاى458هـ)، دلائل النبوة، ج6، ص411؛ الحاكم النيسابوري، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفاى 405 هـ)، المستدرك علي الصحيحين، ج3، ص129، ح4610، تحقيق: مصطفي عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990م؛الشيخ المفيد، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبي عبد الله العكبري البغدادي (متوفاى413 هـ)، الجمل، ص230، ناشر: مكتبة الداوري ـ قم.)
همچنين در روايت ديگري نقل شده: رسول خدا صلى الله عليه وآله به على بن أبى طالب عليه السلام فرمود: به زودى بين شما و عائشه اتفاقاتى مى‌افتد. على عليه السلام سؤال كرد؟ بين من و او ؟ فرمود: بلى. باز امام عليه السلام سؤال كرد: آيا من بر شقاوت هستم اى رسول خدا ؟ فرمود: نه، ولى هر وقت اين اتفاق افتاد او را به منزلش برگردان.
(الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاى241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص393، ح27242، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر؛الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاى360هـ)، المعجم الكبير، ج1، ص332، ح995، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ – 1983م.)

سیره حکومت داری

پاسخ: با نگاهي به سيره امير مومنان علي عليه السلام به نحوه حكومت داري آن حضرت پي خواهيم برد اما نكته اساسي اين است كه كسب حكومت و حفظ آن هدف اصلي امام(ع) نبود. حضرت علي (عليه السلام) قبل و بعد از رسيدن به حكومت،
رفتار سياسي اش را در چارچوبي مشخص منضبط كرده بود و خود را به فراتر رفتن از آن مجاز نمي دانست. كتاب خدا و سنت پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله) چارچوب رفتار سياسي و اجتماعي و فردي امام (عليه السلام) به شمار مي آمد. حضرت (عليه السلام) آن قدر به اين امر اهميت مي داد كه در شوراي عمر پيشنهاد عبدالرحمن بن عوف را نپذيرفت و راه براي خلافت عثمان گشوده شد.
عبدالرحمن به امام(عليه السلام) گفت: چنانچه در كنار كتاب و سنت نبوي به سنت شيخين (ابوبكر و عمر) وفادار بماني، باتو بيعت خواهم كرد. حضرت واپسين شرط وي را نپذيرفت و از حكومت بازماند.(الكامل في التاريخ، ابن اثير، ج 2، ص 223 )امام(ع) در حكومت‌داري خود، از شيوه‌هاي خاصّي استفاده مي‌كرد و بدين‌گونه نبود كه تنها از اعمال قدرت در رسيدن به اهداف صحيح حكومتي بهره بگيرد؛ بلكه به روش‌هاي ذيل نيز تمسك مي‌جست:
1. عقلانيت و استدلال‌گرايي: محور اصلي حكومت علوي، حق و عدل است و معيار برقراري اين محور نيز، عقل و استدلال مي‌باشد. امام به شخصي كه در جنگ جمل گرفتار حيرت شده بود و نسبت به حقّانيت طرفين نزاع كه از اصحاب پيامبر(ص) بودند دچار شك و ترديد گرديد، فرمود: «تو دچار اشتباه شده‌اي. به درستي كه حق و باطل توسط شخصيّت مردان شناخته نمي‌شوند. ابتدا حق را بشناس، آن‌گاه اهلش را هم مي‌شناسي، و باطل را بشناس، آنگاه اهلش را هم مي‌شناسي.»[1] منطق امام در برخورد با خوارج نيز، منطق استدلال و دفع شبهات و تحكيم عقلاني بنيادهاي صحيح ديني آن‌ها بود.

استناد به روز غدیر

امير عرب

نمادي از انسان کامل

«انسان کامل»،عنواني است که از ديرباز مورد توجه بوده و نه تنها انديشمندان و فلاسفه در اين وادي وارد شده و کتابهايي نوشته اند بلکه براي عموم مردم هم جاذبه زيادي داشته است و با اينکه صنعت و علوم هر روزه کشف و اختراع تازه اي مي آفرينند و لوازم و ابزار جديدي در اختيار مي گذارند ولي همچنان انسانها هر جا که با خود خلوت کنند

و از اسارت وسايل و ابزار برهند و مجال انديشه و بازگشت به خويشتن خويش را دريابند، در جاذبه اين آرمان قرار گرفته و دوست مي دارند که اگر بدان جايگاه رفيع نرسيده لااقل سيماي او را به تماشا بنشينند و از حال و هواي او برخوردار گردند.
راستي انسان کامل کيست و چه صفات و خصوصياتي را داراست؟

کمال انسان در چيست؟

بجز مکتب «ماترياليسم»که اصولاً از انسان تعريف ديگري دارد، عموم مکاتب بشري مانند«بودا»،«يوگا»،«بهاکتي»از هند باستان و «لائوتسه»،«کنفوسيوس»از چين باستان و «افلاطون»و«ارسطو»از يونان باستان و «اپيکور»،«رواقيون»از يونان و روم، تا «اومانيسم»و«اگزيستانسياليسم»(1)اعتراف دارند که کمال انسان در وراي «خور و خواب و خشم و شهوت»است، و از همه بالاتر در منظر اديان الهي بويژه اسلام، کمال آدمي از اين زاويه نگريسته مي شود، و اميرالمؤمنين علي عليه السلام در بيش از يکصد و چهل مورد در اين رابطه سخن ايراد فرموده است.(2)

پيش از عروسي

بزرگان به خواستگاري زهرا(سلام‌الله‌عليها) مي‌روند .
شهر مدينه از آرامش نسبي برخوردار بود و مهاجران وا نصار مي‌توانستند در پرتو اين آرامش، به زندگي روزانه خود بپردازند. هر چند، گاهي پيامبر(صلي الله عليه و آله) آنان را به جنگ با دشمنان دين اسلام فرا مي‌خواند، ولي آن نيز براي شان شيرين بود.
در اين ميان، علي(عليه‌السلام) با کار در نخلستان‌هاي مدينه، به تنهايي روزگار مي‌گذراند. با اين همه، در اداره حکومت اسلامي، هيچ گاه از همکاري با پيامبر اکرم(صلي الله عليه و آله) دريغ نمي‌ورزيد.
در خانواده پيامبر(صلي الله عليه و آله) نيز فاطمه زهرا(سلام‌الله‌عليها) دختر گرامي نبي اکرم(صلي الله عليه و آله) به سن بلوغ رسيده و افزون بر رشد جسماني، به رشد عقلي و روحي دست يافته بود. برتري‌هاي دختر محبوب و نور چشم پيامبر(صلي الله عليه و آله) سبب شده بود اصحاب بزرگ پيامبر(صلي الله عليه و آله) در صدد خواستگاري از او برآيند. با اين حال، هرگاه بزرگي نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) مي‌آمد، ايشان مي‌فرمود:
امرها الي ربها ان شاء ان يزوجها زوجها؛ امر ازدواج فاطمه به دست خداست، اگر خدا بخواهد که او را شوهر دهد، خود چنين مي‌کند.
گاهي نيز مي‌فرمود: اني انتظر بها القضا؛ همانا من در امر ازدواج فاطمه، منتظر قضا و فرمان الهي هستم.[1]
روزي ابوبکر نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) رسيد، روبه‌روي آن حضرت نشست و گفت: اي رسول خدا! شما از ويژگي‌ها و پيشينه من در اسلام آگاهي و.... وي همين گونه ويژگي‌هاي خود را بر مي‌شمرد تا اين که پيامبر(صلي الله عليه و آله) فرمود: چه مي‌خواهي؟ ابوبکر گفت: فاطمه را به نکاح من در آور! پيامبر(صلي الله عليه و آله) ساکت شد واز وي روبرگردانيد.
ابوبکر با نااميدي و ناراحتي از خانه پيامبر(صلي الله عليه و آله) بيرون رفت. در راه به عمر برخورد و داستان خود را براي او بازگو کرد. عمر گفت: من نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) مي‌روم و هماني را که تو مي‌خواستي، مي‌طلبم. با اين حال، پيامبر(صلي الله عليه و آله) همانند پيش رفتار کرد و عمر نيز نااميد بازگشت.[2]
هم چنين عبدالرحمن بن عوف که يکي از سرمايه‌داران زمان خود بود، به خواستگاري فاطمه(سلام‌الله‌عليها) رفت. وي، صد شتر با باري از پارچه‌هاي گران‌بهاي مصري به همراه 10 هزار دينار طلا را به عنوان مهريه فاطمه زهرا (سلام‌الله‌عليها) پيشنهاد کرد.[ 3] پيامبر(صلي الله عليه و آله) از اين سخن خشمگين شد و حتي سنگريزه به سويش پرتاب کرد. پيامبر(صلي الله عليه و آله) فرمود: تو پنداشتي من بنده‌ي پول وثروتم!
هنگامي که همه خواستگاران فاطمه زهرا(سلام‌الله‌عليها) پاسخ رد شنيدند، با خود گفتند که به يقين پيامبر(صلي الله عليه و آله)، علي(عليه‌السلام) را براي دختر دردانه‌اش برگزيده است. از اين رو، بر آن شدند تا علي(عليه‌السلام) را به اين کار، تشويق کنند.

سیره اجتماعی امام علی(ع)

کمک عقیل از حضرت علی(ع)

شخصيت حضرت على (ع )

از نظر روان شناسان , شخصيت هر فردى متشكل از سه عامل مهم است كه هر يك در انعقاد و تكون شخصيت تأثيربه سزايى دارد و گويى روحيات و صفات و طرز تفكر انسان همچون مثلثى است كه از پيوستن اين سه ضلع به يكديگرپديد مى آيد. اين سه عامل عبارتنداز:
1 وراثت
2 آموزش و پرورش
3 محيط زندگى
صفات خوب و بد آدمى و روحيات عالى و پست او به وسيلهء اين سه عامل پى ريزى مى شود و رشد و نمو مى كند.
دربارهء عامل وراثت سخن كوتاه اينكه : فرزندان ما نه تنها صفات ظاهرى را, مانند شكل و قيافه , از ما به ارث مى برند,بلكه روحيات و صفات باطنى پدر و مادر نيز از طريق وراثت به آنان منتقل مى شود.
آموزش و پرورش و محيط, كه دو ضلع ديگر شخصيت انسان را تشكيل مى دهند, در پرورش سجاياى عالى كه دست آفرينش در نهاد آدمى به وديعت نهاده و يا تربيت صفاتى كه كودك از پدر و مادر به وراثت برده است نقش مهمى دارند. يك آموزگار مى تواند سرنوشت كودكى و يا كلاسى را تغيير دهد. و بسا كه محيط, افراد آلوده را پاك و يا افراد پاك را آلوده مى سازد. قدرت اين دو عامل در شكل دادن به شخصيت آدمى چنان مسلم و روشن است كه خود را ازتوضيح دربارهء آن بى نياز مى دانيم . البته نبايد فراموش كرد كه در وراى اين امور سه گانه و مشرف و مسلط بر آن ها اراده وخواست انسان قرار گرفته است .
شخصيت موروثى حضرت على (ع )

فعاليت هاي فرهنگي امام علي (ع)

پاسخ: مهمترين گام در شروع يك حكومت صحيح ، اصلاحات فرهنگي آن جامعه است. اگر اصلاحات فرهنگي در يك جامعه به خوبي شكل گرفت و فرهنگ و اعتقادات مردم متعالي شد، تمام ابعاد ديگر اصلاحات به راحتي محقق خواهد گشت.

تعريف اصلاحات فرهنگي :
اصلاحات فرهنگي چيزي جز حاكميت حقيقي دين (اسلام حقيقي) بر زندگي فرد و اجتماع نيست، در حقيقت هدف از اصلاحات فرهنگي، حاكم كردن خدامحوري بجاي هوا محوري است.
در اينجا به دو اقدام اساسي امام (ع) در اين زمينه مي پردازيم :
1- مبارزه با انحرافات ديني :
ـ نفي بدعتگرايي و مبارزه با جهل عمومي
مشكل مهمي كه در سر راه علي (ع) در هنگام تحويل گرفتن حكومت قرار داشت، انحرافات ديني بود كه ميراث خلفاي غاصب قبل از آن حضرت بود. جداي از بدعتها، مشكل مهم ديگر آن بود كه بسياري از مردم آگاهي درستي از دين نداشت و اقدامي در جهت ارائه آگاهيهاي مذهبي به آنان صورت نگرفته بود. در اينجا به ذكر برخي از نمونه هاي عيني تحريفات كه امام با آنها درگير شد، مي پردازيم:
خليفه دوم و سوم بر اين باور بودند كه آنان حق دارند تا در برخي ازامور برخلاف قرآن و سنت پيامبر اكرم (ص) ، براي خود تشريح ويژه واحكام جديد وضع نمايند. اين افعال و اعمال خلفا به مرور زمان به عنوان يك اصل شرعي غير قابل تخطي، توسط مسلمانان پذيرفته شد. از جمله ترك سهم ذوي القربي و مؤلفه قلوبهم، متعه و ... و يا بدعت برگزاري نماز تراويح كه خليفه دوم با پذيرفتن آنكه بدعت است مي گفت كه بدعت خوبي است ، كامل خواندن نماز توسط عثمان در منا برخلاف پيامبر (ص) و حتي خلفاي قبل و تغيير وضو توسط عثمان و دهها مورد ديگر

بخشیدن قاتل

ضرورت ساده‌زیستی مسئولان با نگاهی به سیره‌ی امام علی (ع)

 نویسنده : حجة الاسلام کیوان عزتی

ضرورت ساده‌زیستی مسئولان با نگاهی به سیره‌ی امام علی (ع)؛
یکی از موضوعاتی که تأثیر بسیار چشمگیری بر زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها دارد، مقوله‌ی زهد و ساده‌زیستی است که متأسفانه در هیاهوی مدرنیته و عصر تکنولوژی کمتر به آن توجه می‌شود؛ درحالی‌‌که از نقطه‌نظر فرهنگ دینی و اسلامی ما، یکی از ارزش‌های متعالی به حساب می‌آید.
عصر ما، عصر حاکمیت دو نگاه افراطی و تفریطی به نحوه‌ی بهره‌مندی از مادیات در زندگی است. از یک سو عده‌ای از مردم را می‌بینیم که چنان در مادیات غوطه‌ور شده و اسیر زرق‌وبرق و تجملات آن گردیده‌اند که گویی تمام هدف از حیات دنیوی انسان، بهره‌مندی از همین مادیات است و از سویی دیگر عده‌ای را شاهدیم که چونان راهبان تارک دنیا و اهل ریاضت، از جهان ماده به‌کلی بی‌خبرند و حتی در استفاده از حلال دنیا نیز به‌شدت بر خود سخت می‌گیرند! البته امروزه بیشتر مردم به زندگی از نوع اول متمایل شده‌اند و رشد روزافزون عوامل قدرت و ثروت و ترویج دائمی زندگی مصرف‌گرایانه در رسانه‌های جمعی، خطر روی آوردن به زندگی تجملاتی و فرو رفتن در مرداب دنیا را افزایش داده است.
با توجه به وضعیت فوق‌الذکر و با در نظر گرفتن آثار زیان‌بار زندگی تجملاتی از سویی و خطر فروغلتیدن کسانی که از زندگی تجملاتی دلزده شده‌اند، به رهبانیت غیرمتشرعانه از سوی دیگر، تلاش داریم که در این مقاله، ضمن برشمردن برداشت‌های انحرافی از مقوله‌ی ساده‌زیستی، ویژگی‌های ساده‌زیستی و آثار مثبت آن‌ را بررسی کنیم تا از خطرات تجمل‌گرایی در امان بمانیم.
لذا در اولین گام و در راستای ارائه‌ی تعریفی روشن از ساده‌زیستی، عرض می‌کنیم که ساده‌زیستی مورد نظر اسلام عبارت است از: عدم دل‌بستگی به مظاهر دنیا و رهایی از تجملات و تشریفات زائد زندگی و بی‌پیرایه بودن که مقابل آن، تجمل‌گرایی و رفاه‌زدگی است.

نویسنده: محمد دشتی

اصول بحث:

1- اثبات اصالت روح
2- اثبات نیازمندی های انسان
3- ضرورت تفریحات و شادی ها

1- اثبات اصالت روح

پیش از پیشرفت علوم و بخصوص علم روانشناسی و اکتشافات و تجربیات شگفت پیرامون روح و روان آدمی، بسیاری باور نداشتند که روح آدمی، به گونه ای مستقل وجود دارد،
و قابل کشف و شناسائی است،
و تنها به جسم و تن انسان ها نظر دوخته و نیازها و نیازمندی های انسان را با دیدگاه مادّی ارزیابی می کردند.
و باور نمی کردند که روح آدمی چونان جسم او، بیمار می شود،
زنگار می گیرد،
افسرده می شود،
و می تواند نقش تعیین کننده ای در سرنوشت انسان داشته باشد.
بسیاری باور نمی کردند که:
روح انسان اصالت دارد،
استقلال دارد،
و حالات گوناگون آن در تن آدمی تأثیر فراوان دارد.
نه روح و روان را باور داشتند،
و نه بیماری های روانی را می شناختند،
و نه راه های درمان روح را می پذیرفتند.
برخی دیگر گرچه در وجود روح تردید نمی کردند اما آن را بازتاب جسم، آثار طبیعی خون، و یکی از حالات تن آدمی به حساب می آوردند.

  نویسنده: محمد دشتی

اوّل- گردش و تفریحات سالم
دوّم- سرگرمی های سالم
سوّم- وسیله ی سواری
چهارم- قبول هدایای دوستان
پنجم- با کودکان یتیم
ششم- لذّت های حلال

الف: گردش و تفریح

همان گونه که بدن به انواع غذاها محتاج است،
روح آدمی نیز به شادابی و تفریحات سالم نیازمند است، و غذای روحی و روانی همواره در کنار غذای جسم مطرح بوده است.
با برّرسی سیره ی عملی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام این حقیقت را به روشنی مشاهده می کنیم، مانند:

1- تماشای آب گودال ها پس از باران

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نقل فرمود که:
شبی در مدینه باران فراوانی بارید و بیابان ها و گودال ها پُر از آب شد.
صبح آن روز رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم به من فرمود:
بیا تا به صحرای «عقیق» برویم و طراوت و صفای آب های جمع شده در گودال ها و درّه ها را تماشا کنیم.
همراه پیامبر به تماشای بیابان رفتیم و منظره های زیبای طبیعت را تماشا می کردیم،
گفتم:
ای رسول خدا! اگر دیشب اطّلاع می دادید غذائی آماده می کردم.

  نویسنده: محمد دشتی

ج: وسیله ی سواری:

1- وسیله ی سواری امام علی علیه السلام

وسیله ی سواری برای هر کسی ضروری است،
و هرچه دارای کیفیّت بهتری باشد خوب است،
که در روایات آمده است، از سعادت مؤمن، اسب خوب است.(1)
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام دارای:
یک شتر سواری،
یک اسب
و یک قاطر سفید بود.
که آن را (دُلدُل) می گفتند، و در روز جنگ حنین سوار بر قاطر شد.
به امام علی علیه السلام گفتند:
بر اسب سوار شو که چابک و گریزنده تر است.
حضرت فرمود:
اَلخَیلُ لِطَّلَبِ وَ الهَرَب، وَ لَستُ مُدبِراً و لَا اَنصَرِفُ عَن مُقبِلٍ

و: با کودکان یتیم

1- برطرف کردن نیاز مادّی و روحی یتیمان

امام علی علیه السلام تنها به نیازهای جسمی یتیمان بی پدر توجه نداشت بلکه به نیازهای روانی و روحی آنها نیز رسیدگی می کرد،
خرما و برنج و روغن به خانه یتیمان می برد،
و برای آنان غذاهای خوب درست می کرد و آنها را از گرسنگی نجات می داد.
و از نظر تربیتی سعی می کرد با دست خود لقمه در دهانشان بگذارد،
و آنها را بخنداند،
و خطاب به آنان می فرمود:
اگر به شما گفتند پدر شما کیست؟

1- انگشترهای حضرت:

یکی از جلوه های زیبایی و تجمّل در مردان انگشتر، و در زنان انواع انگشتر و حلقه و دستبندهای طلائی است.
داشتن انگشتر نه تنها جنبه زیبائی دارد، بلکه فوائد روانی و بهداشتی گوناگونی نیز به همراه خواهد داشت،
که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از آن بهره مند بود و به آن سفارش فرمود.
به نمونه ها توجّه کنید:

1- چهار انگشتر

امام علی علیه السلام چهار انگشتر در دست شریف می کرد:
1- انگشتری از یاقوت سرخ برای شرافت و بزرگواری
2- انگشتری از عقیق سرخ برای حرز و محفوظ ماندن
3- انگشتری از فیروزه، برای پیروزی و شادابی
4- انگشتری از آهن چینی برای قوّت بخشیدن به انگشت که دیگران را از استفاده آن نهی می فرمود.(1)
می بینیم با اینکه حضرت در لباس، ساده پوش است، امّا به انگشتر و انواع آن توجّه دارد.

نویسنده: محمد دشتی

  3- خانه و مسکن مناسب

1- خانه ی وسیع خریدن

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نسبت به مسکن که یکی از نیازهای طبیعی و ضروری انسان است، فکر وسیع و واقع بینی داشت.
روزی به منزل یکی از دوستان خود رفت، دید که منزل او بسیار کوچک و تنگ است،
امام علی علیه السلام به او فرمود:
خانه ی تو خیلی کوچک است.
سپس پولی در اختیارش گذاشت که منزلِ مناسبِ شأنش خریداری کند و به آنجا أثاث کشی نماید.
دوست حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام گفت:
یا امیرالمؤمنین علیه السلام این خانه ی پدری من است که آن را برای من ساخته و نمی توانم آن را بفروشیم، یا از آن خارج گردم.
حضرت پاسخ داد:
اِن کانَ أبوکَ أحمَقٌ یَنبَغی أن تَکُونَ مِثلُهُ؟
***
(اگر پدرت نادان بود، تو هم باید نادان باشی؟)(1)

2- روش استفاده از خانه های مجلّل

یکی از دوستان امام علی علیه السلام در شهر بصره، «علاء بن زیاد» بود، که خانه ی بسیار باشکوه و بزرگی داشت،
وقتی حضرت وارد خانه ی او شد، ابتدا اعتراض کرد که:
ما کُنتَ تَصنَعُ بِسَعَةِ هِذِهِ الدّار؟

 نويسنده: آيت الله سيدعلي حسيني ميلاني


 ويژگي هاي پذيرفته شده براي امام

اهل سنّت کتاب هايي را در علم عقايد و کلام نوشته اند؛ کتاب هايي هم چون: المواقف في علم الکلام تأليف قاضي ايجي، شرح المواقف نگارش شريف جرحاني، شرح قوشچي بر التجريد، شرح المقاصد تأليف سعدالدين تفتازاني، شرح العقائد النسفيّه و ديگر کتاب هاي مهمّ اعتقادي.
آنان در اين کتاب ها بحث هايي را درباره امام مطرح و فصل هايي را بيان کرده اند. از فصل هاي مطرح شده در اين کتاب ها انتخاب امام است که انتخاب امام به اختيار مردم است و خداوند متعال در اين امر نقشي ندارد. اين ديدگاه با اعتقاد شيعه اماميّه مخالفت دارد.
آنان در فصل ديگر، شروطي را در امام لازم مي دانند و مي گويند: کسي را که مردم براي رهبري جامعه انتخاب مي کنند بايد داراي تمام اين شروط باشد تا براي اين امر مهم از سوي مردم برگزيده شود، آن گاه شروط و اوصافي را براي امام بيان کرده اند و آن ها را به دو بخش تقسيم نموده اند:
1. شروطي که تمام علما آن ها را قبول دارند؛
2. شروطي که مورد اختلاف ميان علما است.