عطیه خدا به حضرت خدیجه سلام الله علیها

قرآن می‌فرماید: «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ» (سوره کوثر، 3-1) خداوند نسل پيامبر را از خديجه قرار داد. رسول خدا از خديجه دو پسر داشت، به نامهای قاسم و عبدالله، كه هر دو در كودكي از دنيا رفتند. دشمنان حضرت گفتند: او ابتر است و از او پسری نمانده که نام و راه او را ادامه دهد. اما خداوند به او دختری عطا کرد که کوثر بود و نسل او که اهلبیت علیهم السلام باشند، حافظان دین خدا در زمین شدند.
این آیه می فرماید: ای پیامبر به تو کوثر عطا کردیم، اما روشن است که پیش از پیامبر، خدیجه دریافت کننده این عطیه بوده و او را به دنیا آورده و در دامان پر مهر خود پرورش داده است و همین کمال به تنهایی، در فضیلت حضرت خدیجه کافی است.
در تاریخ آمده است که یکی از همسران پیامبر به آن حضرت گفت: خدیجه پيره زني بيش نبود که از دنیا رفت و خدا بهتر از او را به شما داده است. حضرت عصباني شد و فرمود:" بهتر از او را خدا به من نداد. او به من ايمان آورد، هنگامی که مردم كافر بودند، در اموال خود با من مواسات كرد، هنگامی که مردم مرا محروم ساختند و فرزنداني برايم آورد كه زنان ديگر از آن محروم هستند."
خديجه اول زني است كه به رسول خدا ایمان آورد و با آن حضرت در مسجدالحرام نماز جماعت خواند. بانويي كه تا زنده بود، رسول خدا با ديگري ازدواج نكرد. در سه سالي كه در مسلمانان در شعب ابي طالب حصر اقتصادی بودند، اموال خديجه پشتوانه مالي آنان بود.
خديجه تنها يك همسر نبود، بلكه در حقيقت يار و همراه و بازوي صادقي براي پيامبر به شمار مي‏رفت. او در راه حمايت از رسول خدا بیشترین فداكاري و ايثار را از خود نشان داد.
قرآن خطاب به رسول خدا می فرماید: «وَ وَجَدَكَ‏ عائِلًا فَأَغْنى‏» ای پیامبر تو تنگدست‏ بودی و خداوند تو را بی نیاز کرد. یعنی حضرت خدیجه بستر لطف خدا به پیامبر شد.
خديجه در شبي كه به خانه پيامبر آمد، صندوقچه تمام اسناد و اموال خود را تحويل پيامبر داد و گفت: اين دارائي من است و خود نيز كنيز تو هستم. وقتي هم كه مي‏خواست از دنيا برود، حتي پارچه‏اي براي كفن نداشت. فاطمه را خدمت پيامبر فرستاد كه عبائي را كه هنگام وحي بر سر مي‏اندازيد، كفن من كنيد.
آن بانوی بزرگوار در دهم رمضان سال دهم بعثت در سن 65 سالگي در شعب ابي طالب از دنيا رفت. رسول خدا با دست خود او را در قبرستان حجون مكه دفن كرد و آن قدر در مصيبت خديجه ناراحت بود كه آن سال را عام الحزن نام نهاد.
بعد از وفات خديجه، پيامبر اكرم گاه و بيگاه گوسفندي ذبح مي‏نمود و گوشت آن را ميان دوستان آن بانو تقسيم مي‏كرد و بدين وسيله نام و ياد او را گرامي مي‏داشت.
قرآن می‌فرماید: «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ» (سوره کوثر، 3-1) خداوند نسل پيامبر را از خديجه قرار داد. رسول خدا از خديجه دو پسر داشت، به نامهای قاسم و عبدالله، كه هر دو در كودكي از دنيا رفتند. دشمنان حضرت گفتند: او ابتر است و از او پسری نمانده که نام و راه او را ادامه دهد. اما خداوند به او دختری عطا کرد که کوثر بود و نسل او که اهلبیت علیهم السلام باشند، حافظان دین خدا در زمین شدند.
این آیه می فرماید: ای پیامبر به تو کوثر عطا کردیم، اما روشن است که پیش از پیامبر، خدیجه دریافت کننده این عطیه بوده و او را به دنیا آورده و در دامان پر مهر خود پرورش داده است و همین کمال به تنهایی، در فضیلت حضرت خدیجه کافی است.
در تاریخ آمده است که یکی از همسران پیامبر به آن حضرت گفت: خدیجه پيره زني بيش نبود که از دنیا رفت و خدا بهتر از او را به شما داده است. حضرت عصباني شد و فرمود:" بهتر از او را خدا به من نداد. او به من ايمان آورد، هنگامی که مردم كافر بودند، در اموال خود با من مواسات كرد، هنگامی که مردم مرا محروم ساختند و فرزنداني برايم آورد كه زنان ديگر از آن محروم هستند."
خديجه اول زني است كه به رسول خدا ایمان آورد و با آن حضرت در مسجدالحرام نماز جماعت خواند. بانويي كه تا زنده بود، رسول خدا با ديگري ازدواج نكرد. در سه سالي كه در مسلمانان در شعب ابي طالب حصر اقتصادی بودند، اموال خديجه پشتوانه مالي آنان بود.
خديجه تنها يك همسر نبود، بلكه در حقيقت يار و همراه و بازوي صادقي براي پيامبر به شمار مي‏رفت. او در راه حمايت از رسول خدا بیشترین فداكاري و ايثار را از خود نشان داد.
قرآن خطاب به رسول خدا می فرماید: «وَ وَجَدَكَ‏ عائِلًا فَأَغْنى‏» ای پیامبر تو تنگدست‏ بودی و خداوند تو را بی نیاز کرد. یعنی حضرت خدیجه بستر لطف خدا به پیامبر شد.
خديجه در شبي كه به خانه پيامبر آمد، صندوقچه تمام اسناد و اموال خود را تحويل پيامبر داد و گفت: اين دارائي من است و خود نيز كنيز تو هستم. وقتي هم كه مي‏خواست از دنيا برود، حتي پارچه‏اي براي كفن نداشت. فاطمه را خدمت پيامبر فرستاد كه عبائي را كه هنگام وحي بر سر مي‏اندازيد، كفن من كنيد.
آن بانوی بزرگوار در دهم رمضان سال دهم بعثت در سن 65 سالگي در شعب ابي طالب از دنيا رفت. رسول خدا با دست خود او را در قبرستان حجون مكه دفن كرد و آن قدر در مصيبت خديجه ناراحت بود كه آن سال را عام الحزن نام نهاد.
بعد از وفات خديجه، پيامبر اكرم گاه و بيگاه گوسفندي ذبح مي‏نمود و گوشت آن را ميان دوستان آن بانو تقسيم مي‏كرد و بدين وسيله نام و ياد او را گرامي مي‏داشت.