جلوه اي از حقایق
همان گونه که گذشت، عرفان و تصوف گرایان به گونه اي به مبارزه با حادثه عاشورا پرداخته اند. عبدالقادر گیلانی مبتکر این
شیوه، نزد اهل تسنّن بسیار گرامی به شمار می رود. با وجود این هیچ گاه حقیقت مخفی نمانده و حقایق بر قلم و گفتار برخی از
علماي اهل سنّت جاري شده و این شیوه ها را رد کرده اند.

ابوالفرج ابن جوزي حنبلی که از دانشمندان بزرگ عامه است، در این باره می نویسد:

این کارها را (یعنی برگزاري جشن و مجالس سرور و شادي در ایّام عاشورا) نواصبی از اهل شام انجام می دهند تا به واسطه این اعمال شیعیان را آزار دهند. حتّی آنها براي این کارها احادیثی را جعل می کنند. ما از هر دو گروه (یعنی هم گروه اوّل که عزادارانباشند و هم گروه دوم کسانی که مجالس سرور در روز عاشورا برپا می کنند) اعلام بی زاري می کنیم. (اجتماع جیوش الاسلامیه 104/1)
عینی حنفی که یکی دیگر از دانشمندان سنّی است، در ردّ این دیدگاه می گوید:

دشمنان اهل بیت احادیثی را در فضیلت، ارزش و استحباب عیدي دادن به خانواده و افزودن بر خرج و مخارج در روز عاشورا، جعل کرده اند. « نواصب » اینان کسانی را که معتقدند روز عاشورا عید است و در باره آزردن اهل بیت و شیعیانشان حدیث جعل کرده اند، به عنوان
«نواصب» خوانده اند. (عمدة القاري 347/2)

موضع گیري دیگر

چنان که گذشت، گروهی به شهادت و قتل سیّدالشهداء علیه السلام توسط یزید اقرار نمی کنند، بلکه منکر هستند. در مقابل آنهاگروهی دیگر موضع گیري دیگري کرده اند. اینان که از دانشمندان بزرگ اهل سنّت نیز هستند و نزد آنان بسیار بلندمرتبه اند، بر قاتل بودن یزید اقرار دارند، امّا درباره واقعه کربلا نظر خاصّی ندارند و به این حادثه عظیم تاریخی بی توجهی می کنند.
ابن قیّم جوزیّه از برجسته ترین شاگردان ابن تیمیّه می گوید:
ما به خاندان رسول اللّه صلی اللّه علیه وآله و همسران پیامبر و دیگر اصحاب او محبّت و اعتقاد داریم و فضایل و مناقب ایشان را نقل می کنیم و زبان و قلب هایمان را از نقل کارهاي ناشایستی که از آنها سر زده، باز می داریم و براي آنها طلب مغفرت می کنیمو پیروي از ایشان را وسیله توسّل به خدا قرار می دهیم (گفتنی است که این مطلب از ابن قیّم درباره توسّل به افرادي براي تقرّب به خداوند متعال، در جاي خود براي محققان بسیارمفید است).... و کسی حق قیام بر ولیّ امر را ندارد، گرچه از او گناه کبیره اي سربزند(!) تکفیر او بر کسی جایز نیست... و براي معاویه طلب رحمت می کنیم و یزید را به خداوند متعال واگذار می کنیم تا هر چه مقتضی ببیند در موردش عمل کند.
شمس الدین ذهبی از بزرگان اهل تسنّن، بی توجهی خود را به رغم اعتراف به قاتل بودن یزید و شهید بودن سیّدالشهداء علیه السلام این گونه ابراز می کند:
او (یزید) حکومتش را با به شهادت رساندن حسین علیه السلام آغاز کرد و سال آخر حکومتش به واقعه حرّه پایان یافت. (سیر اعلام النبلاء : 38/4) 
او در ادامه می گوید:
یزید از کسانی است که ما نه او را دشنام می دهیم و نه دوست می داریم. (سیر اعلام النبلاء : 36/4) 
بی توجهی به قضیّه سیّدالشهداء علیه السلام روشی دیگر براي مبارزه و کم رنگ جلوه دادن ماجراي کربلاست که برخی از علماي عامه آن را برگزیده اند.
اکنون این پرسش ها مطرح است:
به راستی آیا آنان با وجود آن همه تألیفات در تاریخ و علوم مذهبی، حقیقت را نمی دانند؟ اگر حقیقت را می دانند، چرا سکوت می کنند؟ نه انکار می کنند، نه تأیید، از طرفی چرا عمل یزید را زیر سؤال نمی برند؟ و ده ها چراي دیگر.
این بررسی و پژوهش پاسخ این پرسش ها را از کلمات دیگر دانشمندانشان استنباط و استخراج خواهد کرد و عبارت هایی را در پی
خواهد آورد که بنا بر آن ها، برخی معتقدند که یزید، حسین بن علی علیهما السلام را کشته و کار خوبی هم کرده است.
آري، این افراد، نه فقط براي شیعیان نفرت انگیزند، بلکه بزرگان سنّی ها نیز آنان را لعنت و نفرین می کنند، چنان که خواهد آمد.

چکیده بحث
چنان که گذشت، برخی از دانشمندان بزرگ اهل تسنّن، به روش هاي گوناگون به مخالفت و مبارزه با زنده ماندن روز عاشورا و بقاي نام سیّدالشهداء علیه السلام پرداخته اند. آنان به خوبی می دانستند که مسلمانان با شنیدن مقتل و مصیبت ها و بلاهایی که بر فرزند پیامبر صلی اللّه علیه وآله آورده اند، خود به خود حکومت هاي جور و ظلم را زیر سؤال خواهند برد، پس باید با زنده ماندن این روز مبارزه کرد.
مبارزه آنان گاهی از راه تقوا، گاهی از طریق ایجاد شک در واقعه و قاتل بودن یزید و گاهی روش عرفانی است که بنا بر آن، سیّدالشهداء علیه السلام را شهید و داراي کمال و درجه والایی می دانند که در روز عاشورا بدان دست یافته است و از این رو،عاشورا را روز فرح و شادي باید نامید(!)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: