تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
پیـــام های آسمــانی
جزء هشتم
(برگرفته از تفسیر نور)
در زمين جايگاهتان داديم و راه هاى معيشتتان را
در آن قرار داديم. و چه اندك سپاس مى گزاريد.
يادآورى و توجّه به نعمتهاى الهى، زمينه ى شكوفايى
معرفت و محبّت و تسليم خدا شدن است.
«وَ لَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ»
( أعراف، 10)
فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ
گفت: از اين مقام فرو شو. تو را چه رسد كه در آن
گردنكشى كنى؟ بيرون رو كه تو از خوارشدگانى.
نه علم و شناخت شيطان به خدا، نجاتبخش است
و نه عبادتهاى طولانى او، بلكه راه نجات،
تسليم خدا بودن است.
«تَتَكَبَّرَ فِيها فَاخْرُجْ»
(أعراف، 13)
وَ تَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسرِينَ
گفتند: اى پروردگارما، به خود ستم كرديم واگر ما را نيامرزى
و بر ما رحمت نياورى از زيانديدگان خواهيم بود.
هر گونه خلافى، ظلم به خويش است، چون مخالفت با فرمان خدا
مخالفت با تكامل و سعادت واقعى خود است.
«ظَلَمْنا أَنْفُسَنا»
از آداب دعا و استغفار، ابتدا اعتراف به گناه است.
«قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا»
( أعراف، 23)
قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
چون كار زشتى كنند، گويند: پدران خود را نيز چنين يافته ايم و خدا ما را
بدان فرمان داده است. بگو: خدا به زشتكارى فرمان نمى دهد.
چرا چيزهايى به خدا نسبت مى دهيد كه نمى دانيد؟
توجيه گناه، بزرگتر از خود گناه و نشانه ى سلطه و نفوذ شيطان است.
«أَوْلِياءَ لِلَّذِينَ» ...
«قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا»
چه توجيه اجتماعى (نياكان)
و چه توجيه مذهبى (امر خدا به زشتى ها).
(أعراف، 28)
وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ وَلَاتُسْرِفُواْ إِنَّهُ لَايُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ
اى فرزندان آدم، به هنگام هر عبادت لباس خود بپوشيد.
و نيز بخوريد و بياشاميد ولى اسراف مكنيد،
كه خدا اسرافكاران را دوست نمى دارد.
بهترين و زيباترين لباس، براى بهترين مكان است.
«خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ»
اوّل نماز، آنگاه غذا.
«عِنْدَكُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا»
اوّل توجّه به روح و معنويّت،
آنگاه توجّه به جسم
(أعراف، 31)
وَ لَا يَسْتَقْدِمُونَ
هر امتى را مدت عمرى است. چون اجلشان فراز آيد،
يك ساعت پيش و پس نشوند.
فرصت و امكاناتى كه در دست ماست، رفتنى است،
پس تا حدّ توان، صحيحترين استفاده را بكنيم.
«لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ»
( أعراف، 34)
قَالُواْ مَا أَغْنَى عَنكُمْ جَمْعُكُم وَ مَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ
ساكنان اعراف مردانى را كه از نشانيشان مى شناسند آواز دهند
و گويند: آن خواسته كه گرد آورده بوديد و آن همه سركشى
كه داشتيد شما را فايده اى نبخشيد.
مال، قدرت، دوستان و طرفداران، عامل نجات نيستند.
«ما أَغْنى عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ»
(أعراف، 48)
پروردگارتان را با تضرع و در نهان بخوانيد، زيرا او
متجاوزان سركش را دوست ندارد.
دعا وقتى مؤثّر است كه خالصانه و همراه با تضرّع باشد.
«تَضَرُّعاً وَ خُفْيَه»
دعا نكردن، دعاى بى تضرّع و دعاى ريايى،
از نمونه هاى سركشى و تجاوز است.
«الْمُعْتَدِينَ»
( أعراف، 55)
لِيُنذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُواْ وَ لَعَلَّكُم تُرْحَمُونَ
آيا از اينكه بر مردى از خودتان از جانب پروردگارتان
وحى نازل شده است تا شما را بترساند و پرهيزگارى كنيد و كارى
كند كه مورد رحمت قرار گيريد، به شگفت آمده ايد؟
گاهى حجاب معاصرت و همدوره بودن،
مانع پذيرش حقّ و منطق صحيح اوست.
«أَ وَ عَجِبْتُمْ»
قوم نوح مىگفتند: چرا او پيامبر باشد و به او وحى برسد و
به ما نرسد؟ او كه همانند ماست و با ما تفاوتى ندارد!
(أعراف، 63)
مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَ تَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا فَاذْكُرُواْ ءَالَاءَ اللَّهِ
وَ لَا تَعْثَوْاْ فِى الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
به ياد آريد آن زمان را كه شما را جانشينان قوم عاد كرد و در اين زمين
جاى داد تا بر روى خاكش قصرها برافرازيد و در كوهستان هايش
خانه هايى بكنيد. نعمتهاى خدا را ياد كنيد
و در زمين تبهكارى و فساد مكنيد.
مسكن، از نعمتهاى ويژه الهى است.
«قُصُوراً» ... «بُيُوتاً» ... «آلاءَ اللَّهِ »
رفاه، مسكن و قصر، اگر از ياد خدا جدا باشد زمينه ى
فساد مى شود.
«قُصُوراً» ... «بُيُوتاً» ... «مُفْسِدِينَ»
(أعراف، 74)
نظرات شما عزیزان:
