تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
در طول تاريخ اسلام، همواره عده اى در تلاش بوده اند تا چنين وانمود كنند كه قرآن، مورد معارضه واقع شده است؛ هر چند مورخان از افرادى كه به معارضه با قرآن برخاسته اند، ياد كرده اند و كلماتى هم سجع و هم قافيه در قالب «موارد معارضه با قرآن» بدان ها نسبت داده اند، ولى از يك سو با توجه به ويژگى هايى كه مورخان در مورد سخنورى از آنان نقل كرده اند و كلمات فصيحى كه از آنان به ثبت رسيده است،استناد چنين كلمات پوچ و بى محتوا و دور از فصاحت به آنها صحيح به نظر نمى رسد و بر فرض درست بودنِ اين نسبت، معلوم نيست، انگيزه آنان از ساختن اين كلمات، معارضه با قرآن باشد. از سوى ديگر، محتواى اين كلمات به اندازه اى پوچ و بى معنا است كه نه تنها به هيچ وجه، قابل مقايسه با كلام الهى نيست، بلكه بيش تر به مزاح و شوخى شباهت دارد تا همانندى قرآن!
اخيراً چهار قطعه بر صفحه اينترنت منتشر كرده اند و به خيال خام خود به معارضه با اسلام و قرآن برخاسته اند؛ غافل از اين كه علاوه بر ذلت و بى مايگى معنايى، به اين كار سرقت مى گويند؛ نه معارضه ادبى!
اين سوره هاى دروغين كه به «ايمان»، «وصايا»، «تجسد» و «مسلمون» موسوم شده، مشتمل بر مقدار زيادى از آيات قرآن است و در برخى قريب 90درصد آن از آيات قرآن گرفته شده و به همراه كلماتى بى محتوا به هم متصل شده استكه نه تنها قرآن نيست و بين آن تا قرآن از زمين تا آسمان فاصله است كه همانند سخن يك انسان عاقل و عالم نيز نيست.
به نمونه زير توجه كنيد:
آيات قرآنسوره هاى ساختگى
1. المص (اعراف، 1)--> الصم (مسلمون)
2. ولكنّ الله يفعل ما يريد (بقره، 253)--> والله يفعل ما يريد (مسلمون)
3. و قالوا ربّنا إنّا اطعنا سادتنا و كبراءنا فأضلّونا السبيلا(احزاب، 67)
-- قالوا ربّنا ضلنا انفسنا بل اضلّنا من ادعى
قالا ربّنا ظلمنا أنفسنا ... (اعراف، 23)--> انه من المرسلين (مسلمون)
4. ... يأتينك سعيا ... (بقره، 260)--> يأتيك ساعيا(وصايا)
5 . إنّا أرسلنـك شهداً و مبشّراً و نذيرا (فتح، 8)
--> انّا ارسلناك للعالمين مبشّراً و نذيرا
و ما أرسلنـك إلاّ رحمة للعـلمين(انبياء، 107)
يكى از وجوه اعجاز قرآن، هم آهنگى و عدم اختلاف در مضامين و معانى آن است؛ در حالى كه اگر محتواى سوره هاى ساختگى را مطالعه كنيم، به امورى متناقض برمى خوريم؛ به نمونه زير توجه كنيد:
در بند ششم از سوره ساختگى «تجسد»، خدا را از اين كه از ميان مخلوقاتش فرزندى داشته باشد، منزه مى داند:
«سبحانه رب العالمين ان يتخذ من خلائقه ولداً»؛ ولى در ادامه، نخست حضرت عيسى(ع) را به «عزراء» نسبت مى دهد و او را فرزندى از مخلوقات معرفى مى كند (در بند 10و11) سپس او را به پدرى آسمانى نسبت مى دهد و در سوره ساختگى «ايمان» او را پسر خدا معرفى مى كند: «انت هو ابن الله حقّاً»!
در بند دومِ سوره ساختگى «وصايا» حضرت عيسى(ع) را رسول و پيامبر خدا معرفى مى كند: «انا أرسلناك للعالمين مبشراً و نذيراً»؛ ولى در بند هفتم «تجسد» مى گويد: حضرت عيسى(ع)، مخلوق خدا نيست؛ بلكه از ازل تا ابد همراه خدا بوده و به «پدر و پسر و روح القدس» اشاره مى كند. سپس در ادامه، خدا را يگانه معرفى مى نمايد: «... الها سرمدياً».
اين گونه اختلاف ها و تناقض ها از ويژگى هاى كلام انسان است؛ ولى چون قرآن از سنخ كلام الهى است، از آن مبّرا است: (وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ اخْتِلَـفًا كَثِيرًا) [2]
در پايان يادآورى مى كنيم كه نشر اين سوره هاى ساختگى، نخست از سوى يك شركت آمريكايى به نام «آن لاين» (online) صورت گرفت كه اين اقدام با واكنش بسيار شديدى از سوى برخى مجامع علمى اسلامى مواجه شد كه به ناچار آن پايگاه را تعطيل كردند؛ و مدتى بعد، پايگاه ديگر انگليسى به نام «suralikeit.uk» به نشر آن اقدام كرد.
[1]- سوره اسراء آيه 88
[2]- سوره نساء آيه 82
نظرات شما عزیزان:
