حرف اول
- دین برای این اومده که ما تو این دنیا و اون دنیا بیشترین لذت رو ببریم و کمترین عذاب و رنج رو ببینیم و به هیچ وجه برای غمگین بودن، محدود شدن و اذیت شدن نیست. دین رو با آدمای به اصطلاح مومن نشناسیم. اگر افرادی رو دور و برمون می بینیم که فقط خوب عزاداری میکنن، با خودشون و مردم درگیرن، شاد بودنو بلد نیستن و یا حتی درست و حسابی به تیپ و قیافه خودشون هم نمیرسن، تصور نکنیم که مومن بودن همینه و مذهبی بودن ذاتا با غم و درگیری و بدبختی همراهه. دین رو با قرآن و اهل بیت و آدمای کار درست بشناسیم نه با هر کسی که دور و برمون میبینیم!
- شاید در نگاه اول به نظر بیاد که دین یه چیز دست و پا گیره، همش آدمو محدود میکنه و میگه این کارو بکن اون کارو نکن اما اگه یکم عمیق تر نگاه کنیم متوجه میشیم که اگر هم بعضی وقتا محدودیتهایی برای ما ایجاد میکنه که تو اون لحظه نمیتونیم دلیلشونو درک کنیم برای اینه که به انجام کارهایی مشغول نشیم که باعث بشن در آینده شادی و لذتمون از زندگی کم بشه. به قول یه بنده ی خدا که میگفت خدا دنبال بهانه میگرده تا ما رو بفرسته بهشت، فقط کافیه لج نکنیم!
نظرات شما عزیزان: