تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
جلوه هاي رفتاري امام حسين (ع) در عرصه ي مديريت
جلوه هاي رفتاري امام حسين (ع) در عرصه ي مديريت (بخش اول)
يکي از مؤلفه هاي قابل توجّه امام حسين در تعميق و استحکام نهضت، که خود در مديريت اثر بخش حائز اهميت است، ميزان تأثيرگذاري و ثمردهي عملکردهاست. في المثل، يکي از توصيه هاي ولايي امام به «مسلم بن عقيل» (ع) قبل از حرکت آن سفير به کوفه اين بوده است که: منزل متنفذترين شيعيان کوفه را، قرارگاه نهضت قرار دهد.
مقدمه
يکي از مصاديق عزّت و افتخار و متغير تأثيرگذار در تنظيم و استحکام ساختار روابط انساني و نوسازي جامعه بر اساس الگوي علوى، مديريت مکتبي است. اين نوع مديريت از عناصر به هم پيوسته ي «دانش» و «خلاّقيت» ترکيب مي يابد؛ که بر حول محور تعهّد و مسئوليت ديني تحقق مي پذيرند. به بياني ديگر مي توان گفت که «علم» و «تعهد» دو بال پرواز مديريت مکتبي هستند؛ پرنده ي بدون بال، از حيثيت پرندگي خارج مي گردد و در حد قطعاتي از چوب و سنگ و اشياي جامد ديگر، تنزّل مي يابد. همانگونه که پرنده ي تک بال نيز، ناقص بوده، نيروي پروازش در نيمه ي ناقص وي محبوس مي گردد؛ لذاست که يوسف (ع) با تأکيد بر دو عنصر «حفظ» و «علم» براي اثبات شايستگي خود در احراز رياست عاليه ي خزانه کشور مصر، مي فرمايد: اجعلني علي خزاين الارض انّي حفيظ عليم.(1)
بنابراين در مديريت مکتبى، حفيظ بودن (صيانت از بيت المال بر اساس آموزه هاي ايدئولوژيک) و عليم بودن (دانش اداره ي امور مردم) از مؤلّفه هاي اصلي و ثابت و از متغيرهاي مستقل تأثيرگذار در دوران تأسيس، استقرار، تثبيت و استمرار نظام حکومتيِ پايدار است.
خلاقيت مديريتي نيز از «بلوغ رشد» يعني بلندترين نقطه ي علم بر مي خيزد. زيرا علم در نقطه ي اوج خود، حيثيت هنري مي يابد، زيبا مي شود و به بار خلق و ابداع مي نشيند. با توجّه به اهميّت مديريت مکتبي و تأثير آن در رضايتمندي رعايا (شهروندان) و شکوفايي استعدادهاي خلاّق و نقش غير قابل انکار اين نوع مديريت در فراهم سازي قسط اسلامي و عدالت علوى، در اين مقاله، حماسه ي افتخار آفرين عاشورا را از دريچه ي مديريت مکتبي به تماشا مي نشينيم و گوشه هايي از مديريت مکتبي حضرت را تقديم نظر شيفتگان مديريت مکتبي مي کنيم.
شايان ذکر است که يکي از مؤلفه هاي قابل توجّه امام حسين در تعميق و استحکام نهضت، که خود در مديريت اثر بخش حائز اهميت است، ميزان تأثيرگذاري و ثمردهي عملکردهاست. في المثل، يکي از توصيه هاي ولايي امام به «مسلم بن عقيل» (ع) قبل از حرکت آن سفير به کوفه اين بوده است که: منزل متنفذترين شيعيان کوفه را، قرارگاه نهضت قرار دهد. در آن برهه از تاريخ شخصيت هايي مانند «سليمان بن صرد خزاعي»، «مسلم بن عوسجه»، «مسيب بن نجبه»، «رفاعة بن شداد» و... از متنفذترين شيعيان کوفه بودند، امّا «مختار ثقفي» علاوه بر نفوذ شهري از يک امتياز ديگري نيز برخوردار بود؛ او داماد «نعمان بن بشير»، امير منصوب بني اميه در کوفه بود. مسلم بن عقيل با نصب العين قرار دادن رهنمودهاي امام، خانه ي مختار را به عنوان قرارگاه نهضت انتخاب کرد و اين امر در منفعل کردن نعمان بن بشير و اتخاذ موضع مسالمت آميز نعمان در قبال نهضت شيعيان کوفه و در نتيجه، گسترش دامنه ي نهضت در کوفه، نقش به سزايي داشته است.
همچنين به خاطر رعايت اصل مخفي کاري تاکتيکي در تحقق اهداف مکتبى، در تنفيذ مأموريت مسلم بن عقيل مؤکّدا توصيه کرده بود که در جريان اين مأموريت حساس، اصل مخفي کاري را رعايت کند، مسلم نيز در راستاي اجراي اهداف مکتبي پيشوا، مسير مأموريت مکه به کوفه را به گونه اي طراحي کرده بود که مأموران و مزدبگيران بني اميه، بويي از حرکت او نبرند و روند اهداف مرحله اي حضرت را در اين مأموريت به مخاطره نيندازند. مسلم بن عقيل، با مطمح نظر قرار دادن نقطه نظرات مدبّرانه امام در رعايت مخفي کاري تشکيلاتي (تقواي سياسي) پس از عزل نعمان بن بشير، امير مسالمت جو و خويشتندار کوفه از سوي يزيد و ورود «عبيدالله بن زياد» و متعاقب آن، پيوستن تعداد معتنابهي از مهره هاي ذي نفوذ و سياسي کارِ کوفه مانند «شبث بن ربعي» و «عمروبن حجاج» به حکومت و انفعالِ تعداد ديگري از نيروهاي مرعوب و واپسگرا و ريزش رو به تزايد نيروها و در نتيجه، سنگين شدن کفه ي ترازوي قدرت به نفع بني اميّه، ديگر فعّاليّت علني را به مصلحت اهداف مأموريت نديد و قرارگاه تبليغاتي و عملياتي نهضت را از منزل مختار به منزل هاني بن عروه ي مرادي تغيير داد.
نظرات شما عزیزان:
