قرآن میفرماید: «وَ قالَ ارْكَبُوا فِيه بِسْمِ اللّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ» (هود، ۴۱) و (نوح به مسافران كشتى) گفت: بر آن سوار شويد كه حركت و توقّفش با نامخداست. همانا پروردگار من آمرزنده و مهربان است.
ابوذر، صحابى بزرگ رسول خدا صلى الله عليه وآله، در حالى كه حلقهى در كعبه را گرفته بود، با صداى بلند مىگفت: اى مردم! با دو گوش خود شنيدم كه پيامبرخدا صلى الله عليه وآله مىفرمود:
« إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیتِی فِیکُمْ کَمَثَلِ سَفِینَةِ نُوحٍ، مَنْ دَخَلَهَا نَجَی، وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ» اهلبيت من همچون كشتى نوحاند كه هركس بر آن سوار شد، نجات يافت و هر كه از آن دورى گزيد هلاك شد.
اين حديث را ديگر بزرگان صدر اسلام؛ همچون ابوسعيد خدرى، ابنعباس، عبداللّهبن زبير و انسبن مالك نيز نقل كردهاند و در كتب معروف اهلسنّت آمده است.
از این حدیث سه مطلب مهم به دست می آید:
1. لزوم اطاعت از اهلبیت علیهم السلام، زیرا بدون اطاعت و تبعیت از آن بزرگواران، نجات حاصل نمی شود. چنانکه قرآن نیز می فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ ؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را اطاعت كنيد. (نساء، 59)
2. عصمت اهلبیت، زیرا کسی که خود در معرض خطا و گناه باشد نمی تواند دیگران را از خطا و گناه نجات دهد. قرآن نیز در این باره می فرماید: إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا؛ خدا مى خواهد آلودگى را از شما خاندان [پيامبر] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند. (احزاب، 33)
3. همان گونه که آیات قرآن یک دیگر را تفسیر می کنند، احادیث نیز می توانند مفسر هم باشند. اگر اين حديثِ متواتر را در كنار حديث متواتر ديگرى بگذاريم كه پيامبر صلى الله عليه وآله فرمود: مسلمانان ۷۳ فرقه مىشوند و تنها يك فرقه از آنها اهل نجات است: «فرفة ناجية»، روشن مىشود كه خود پيامبر صلى الله عليه وآله مصداق فرقهى ناجيه را پیروان اهلبيت خود معرّفى كرده و فرموده است: «من دخلها نجى»، زیرا كلمهى «نجى» در آن روایت، مفسّر كلمهى «ناجيه» در این روایت است.
ابوذر، صحابى بزرگ رسول خدا صلى الله عليه وآله، در حالى كه حلقهى در كعبه را گرفته بود، با صداى بلند مىگفت: اى مردم! با دو گوش خود شنيدم كه پيامبرخدا صلى الله عليه وآله مىفرمود:
« إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیتِی فِیکُمْ کَمَثَلِ سَفِینَةِ نُوحٍ، مَنْ دَخَلَهَا نَجَی، وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ» اهلبيت من همچون كشتى نوحاند كه هركس بر آن سوار شد، نجات يافت و هر كه از آن دورى گزيد هلاك شد.
اين حديث را ديگر بزرگان صدر اسلام؛ همچون ابوسعيد خدرى، ابنعباس، عبداللّهبن زبير و انسبن مالك نيز نقل كردهاند و در كتب معروف اهلسنّت آمده است.
از این حدیث سه مطلب مهم به دست می آید:
1. لزوم اطاعت از اهلبیت علیهم السلام، زیرا بدون اطاعت و تبعیت از آن بزرگواران، نجات حاصل نمی شود. چنانکه قرآن نیز می فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ ؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را اطاعت كنيد. (نساء، 59)
2. عصمت اهلبیت، زیرا کسی که خود در معرض خطا و گناه باشد نمی تواند دیگران را از خطا و گناه نجات دهد. قرآن نیز در این باره می فرماید: إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا؛ خدا مى خواهد آلودگى را از شما خاندان [پيامبر] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند. (احزاب، 33)
3. همان گونه که آیات قرآن یک دیگر را تفسیر می کنند، احادیث نیز می توانند مفسر هم باشند. اگر اين حديثِ متواتر را در كنار حديث متواتر ديگرى بگذاريم كه پيامبر صلى الله عليه وآله فرمود: مسلمانان ۷۳ فرقه مىشوند و تنها يك فرقه از آنها اهل نجات است: «فرفة ناجية»، روشن مىشود كه خود پيامبر صلى الله عليه وآله مصداق فرقهى ناجيه را پیروان اهلبيت خود معرّفى كرده و فرموده است: «من دخلها نجى»، زیرا كلمهى «نجى» در آن روایت، مفسّر كلمهى «ناجيه» در این روایت است.
نظرات شما عزیزان: