حماسه ي حسيني و تأثير آن بر انقلاب اسلامي ايران(2)

نويسنده:عليرضا جعفرزاده(*)
2. يوند عاطفي
 

« چشم گريان، چشمه ي فيض خداست». گريستن بر اباعبدالله الحسين ثواب بسيار دارد. فرشتگان، پيامبران، زمين و آسمان، حيوانات صحرا و دريا هم بر عزاي حسين گريسته اند.(1)
اشک ريختن، نشانه ي پيوند قلبي با اهل بيت و سيدالشهدا است. اشک، دل را سيراب مي کند، عطش روح را برطرف مي سازد و حاصل محبتي است که نسبت به اهل بيت حاصل مي شود. همدلي و هماهنگي روحي با ائمه ايجاب مي کند که در شادي آنان شاد و در غمشان محزون باشيم. اين نشانه شيعه است که « يفرحون بفرحنا و يحزنون لحزننا...»(2). قلبي که مهر حسين را داشته باشد، بي شک به ياد مظلوميت و شهادت او مي گريد. اشک، زبان دل و شاهد عشق است.
گريستن در سوگ شهداي کربلا، تجديد بيعت با عاشورا و فرهنگ شهادت و تغذيه ي فکري و روحي با اين مکتب است و اشک ريختن، نوعي
امضا کردن پيمان و قرارداد مودت با سيدالشهداست. ائمه شيعه، گريستن بر مظلوميت اهل بيت و عزاي حسيني را تأکيد کرده و شهادت اشک را بر صداقت عشق، پذيرفته اند. امام صادق فرموده است:«نزد هرکس که ما ياد شويم و چشمانش اشک آلود شود، حتي اگر به اندازه ي بال مگسي باشد، خداوند گناهانش را مي بخشايد، هرچند چون کف دريا فراوان باشد».(3)
دستور امامان به گريستن بر امام حسين بسيار اکيد است؛ ضمن اينکه اين همه فضيلت که براي گريه بر حسين بيان شده است و بيان اين موضوع که اشک چشم، آتش دوزخ را فرو مي نشاند و غمگين شدن در سوگ شهيدان کربلا ايمني از عذاب است، در صورتي است که گناه و فسق و آلودگي انسان در حدي نباشد که مانع رسيدن اين فيض الهي گردد.

حماسه ي حسيني و تأثير آن بر انقلاب اسلامي ايران(1)

نويسنده:عليرضاجعفرزاده(*)
مقدمه
 حادثه عاشورا، بي شک از عظيم ترين رخدادهايي بود که در تاريخ بشري موجي عظيم پديد آورد و مسلمانان و غيرمسلمانان را با ارزش هاي متعالي و مفهوم حيات هدفدار آشنا ساخت و انگيزه هاي مبارزه براي حفظ کرامت انسان و نفي سلطه ي ستم را در انسان ها ايجاد يا تقويت نمود. هر اندازه که مسلمانان و انسان هاي حق طلب با درس هاي نهفته در آن حرکت خونين و عميق آشناتر شده، از آن بهره برده اند، به همان ميزان عزتمند و بزرگوار زيسته و پايه هاي حکومت طاغوت ها را لرزانده اند. درس هايي که از عاشورا
مي توان گرفت، در سخنان امام حسين و يارانش، عملکرد و روحيات آنان، تأثير آن واقعه در فکر و زندگي مسلمانان و ماندگاري آن حماسه و آثارش در طول زمان نهفته است و کسي که به دقت در مجموعه اين واقعه بنگرد، با اين درس ها آشنا مي شود.
با نگاه جستجوگرانه از صفحات رنگين محرم و عاشوراي خونين حسين تا سال 1341 و 1342 و عاشوراي آن سال که به قيام 15 خرداد ماه منتهي شد و در نهايت 22 بهمن ماه سال 1357 که پرچم تشنه ي اسلام سيراب از اتحاد و دفاع و شهادت شد، رد پاي حسين را مي يابيم که آکنده از بوي احياي اسلام است و راهبري راستين چون خميني را که مفهوم زيباي ثقلين محمد را دريافته و تنهاي تنها، براي اسلامي که اسير و زخمي دست هاي آلوده بيگانه و آشناهاي اسير هواهاي نفساني، قدم در جاي پاي حسين مي نهد و تنها با شعار « واعتصموا بحبل الله جميعاً و لا تفرقوا»(1)تاريخ را مي شکافد و انديشه والاي فدا شدن براي اسلام را مي افرازد... .